Ken je dat nummer Born to be Wild? Ik krijg daar zo’n vrij gevoel van. En vrij, dat is precies hoe ik mij de afgelopen dagen gevoeld heb. Het is dan ook niet zo gek dat dit nummer constant in mijn hoofd zat! Wij hebben een van de meest gave ervaringen ooit gedaan: de Ha Giang loop gereden met de motor. Lees snel verder!
De Ha Giang loop route
De Ha Giang loop is een rit door het noordoosten van Vietnam. Als je het mij vraagt, is dit het hoogtepunt van mijn reis door Vietnam geweest. De omgeving is zo ongelofelijk mooi! De standaard rit is een loop van 3 dagen en 2 nachten. Deze Ha Giang loop route ziet er als volgt uit:
- Dag 1: Ha Giang – Dong Van (160 km)
- Dag 2: Dong van – Meo Vac (90 km)
- Dag 3: Meo Vac – Ha Giang (180 km)
Je kan de loop ook groter maken. Bij deze rit stop je in zo’n zes steden/dorpen en ben je (uiteraard) ook veel langer onderweg. Tien dagen in ons geval om precies te zijn. In deel 2 zal ik je de precieze route geven die wij destijds gereden hebben. Voor nu vertel ik je over onze ervaringen van de eerste drie dagen tijdens de Ha Giang loop.
Een motorbike regelen
Voor de loop hadden we natuurlijk een motorbike nodig. Deze konden we huren bij ons hostel “Mamma’s homestay” voor 130,000 VND per motor per dag. Daar kwam nog wel een verzekering van 100.000 VND per dag bovenop. Die verzekering is niet verplicht, maar wij vonden het toch wel zo fijn om deze erbij te nemen. Zeker omdat we een lange loop gingen rijden!
In Ha Giang worden alleen semi-automaten verhuurd. Dit was wel even wennen voor ons. Wij hadden tot nog toe alleen op automaten gereden. Gelukkig hadden we het vrij snel onder de knie. Het grootste verschil is dat je bij een semi-automaat met je rechtervoet remt (in plaats van met je linkerhand) en dat je met je linkervoet schakelt (bij een automaat schakel je helemaal niet).
Op aanraden van ons hostel hebben we ervoor gekozen om twee motorbikes te huren, omdat dit veiliger zou zijn. Tsja, dat was wel even schakelen, want dit betekende dat ik elke dag ook zo’n 130 kilometer moest rijden! Ik ging er vanuit dat we konden afwisselen (zoals we ook met de Hai van Pass en de Tram Ton Pass gedaan hebben). Slik!
Kijk uit voor de politie
Maar geen ruimte voor twijfel, deze loop is veels te gaaf om niet te doen! Niets zou ons tegenhouden, zelfs geen politiecontroles. Tijdens deze loop zijn er in het verleden een aantal (dodelijke) ongelukken geweest. Daardoor controleert de politie streng op toeristen die de loop willen rijden. Met een internationaal rijbewijs mag je doorrijden, maar anders wordt je teruggestuurd.
Gelukkig heeft men daar iets op verzonnen voor toeristen die geen internationaal rijbewijs hebben. Een local rijdt je voorbij de controleposten en gaat daarna weer terug naar huis. Dit is dus precies wat Victor en ik gedaan hebben. Ik reed voorop en Victor reed met een local vlak achter me. En het mooiste? Ik ben geen één keer aangehouden, al stonden er best wat politieagenten langs de kant van de weg.
Het avontuur begint!
Na de controleposten kon het avontuur pas echt beginnen. Wat was dit gaaf! De omgeving is werkelijk prachtig en er zijn meer dan genoeg uitzichtpunten onderweg om stil te staan bij al het moois.
Helaas waren we ’s ochtends vrij laat vertrokken. Hierdoor moesen we het laatste gedeelte van de rit een beetje opschieten. Veel ruimte voor tussenstops was er niet. Jammer, want dit gedeelte van de rit was ongelofelijk mooi! Gelukkig kwamen we wel ruim op tijd (voor donker) ons eerste dorp binnen. Hier kregen we meteen allerlei kamers aangeboden. Wat was ik blij toen ik eindelijk op een bed kon liggen. Deze rit had alle energie uit mij gehaald, want ik vond het stiekem best spannend. Ik zag er lijkbleek, maar zeer voldaan uit.
Zwaaien naar China
De volgende dag gingen we weer vol energie op pad. Vandaag zou een bijzondere dag worden, want ongeveer halverwege de route kwamen we op de grens met China! Ik denk dat ik deze dagrit één van de mooiste van de gehele loop vond, de bergen leken wel in vuur en vlam te staan.
Het was heel gek om zo op de grens met China te staan en het deed me ook een beetje aan een les aardrijkskunde denken. Aan de Vietnamese kant zag je namelijk nog veel dorpen liggen, terwijl je op de Chinese kant alleen een enorme vlakte zag. Dit zie je vaker op de grens tussen een relatief arm en een relatief rijk land. Zo ook hier. Beetje gek om dat nu zelf mee te maken en niet op een plaatje in een boek te zien.
Ook nu kwam ik weer lijkbleek aan in de volgende stad, maar ach, we waren er!
Rustdag in Bao Lac
Op de derde dag werd ik met moeite wakker. Na twee lange dagen op een motorbike doorgebracht te hebben, was ik echt aan een rustdag toe. We besloten in de volgende plek, Bao Lac, een extra dag te blijven. Achteraf gezien hadden we dit beter niet kunnen doen…
Bao Lac is het eerste dorpje wat niet op de ‘standaard’ route ligt en dat hebben we geweten! Het is een ongelofelijk klein dorp waar toeristen (als ze er al komen) vaak in één keer doorrijden. Als ik schrijf dat het overleven was, dan overdrijf ik niet.
Beeld je in: je bent in een dorp waar niemand Engels spreekt. Leg dan maar eens uit dat je geen eieren, melk en vlees eet. De eerste avond hebben we op een plek gegeten die zo ongelofelijk vies was, dat ik er nog steeds rillingen van krijg. De rijst, tofu en groente waren koud en we zagen een man zijn handen wassen met de spuitslang die men hier ook gebruikt voor het schoonmaken van je kont. Bah, deze zaak was verschrikkelijk! Als ontbijt (en lunch) hebben we brood en fruit gekocht, omdat dit het enige was dat we vertrouwden. Het was niet vies, maar droog brood eten… dan zegt natuurlijk wel iets.
Gekke ervaringen tijdens onze Ha Giang loop
In Bao Lac zagen we dat er een sportschool aanwezig was. Naar de sportschool gaan in zo’n klein dorp is iets dat ik nooit meer zal vergeten. Allereerst was het zó goedkoop. Ze vroegen niet eens een speciale ‘toeristenprijs’, wat in Azie eigenlijk standaard gebeurd. Nu betaalden we 15.000 VND per persoon (50 cent)!
Hetgene wat mij het meeste zal bijblijven, is hoe de locals op mij reageerden. Want zodra ik de sportschool binnen kwam, viel het helemaal stil. Iedereen staarde me aan, begon te filmen en er werden zelfs mensen opgebeld om naar de gym te komen en naar me te kijken! Het moet niet gekker worden… Ik heb geprobeerd mijn verstand op 0 te zetten en gewoon door te sporten, maar ongemakkelijk was het zeker. Victor blendde natuurlijk heerlijk in, dus hij had nergens last van.
Het waren vier wisselende dagen, vol met nieuwe ervaringen en indrukken tijdens de Ha Giang loop. Omdat ik nog over zes dagen te vertellen heb (en de blog nu al vrij lang is), schrijf ik verder in deel 2.
