Na de welverdiende rustdag in Bao Lac (lees er meer over in deel 1) gingen we weer vol goede moed op pad. Op naar de volgende plek! Tot nu toe lopen we lekker op schema op onze Ha Giang loop route die we gemaakt hadden.
Onze Ha Giang loop route voor 10 dagen
In Bao Lac had ik een schema gemaakt van onze route voor de Ha Giang loop:
- Dag 1: van Ha Giang naar Yen Minh
- Dag 2: van Yen Minh naar Dong Van
- Dag 3: van Dong Van naar Bao Lac
- Dag 4: rustdag in Bao Lac
- Dag 5: van Bao Lac naar Cao Bang
- Dag 6: van Cao Bang naar Ban Gioc
- Dag 7: van Ban Gioc terug naar Cao Bang
- Dag 8: van Cao Bang naar Ba Be
- Dag 9: rustdag in Ba Be
- Dag 10: van Ba Be naar Ha Giang
De rit van Bao Lac naar Cao Bang was één van de langste ritten die we gereden hebben. Een pauze was dus geen overbodige luxe. En wauw, wat hadden we die dag een heerlijke plek gevonden om te ontspannen: vlak naast een rivier!
Door het vele rijden in de zon waren we aardig oververhit geraakt, dus een snelle duik in de rivier was heerlijk. Wat wel grappig is om erbij te vertellen: lokale mensen zien hier dus niet zoveel toeristen/blanke mensen. Het hele dorp (vooral de kinderen) kwam naar ons kijken. Ik voelde me net een beest in de dierentuin. Tsja, droog dan maar ontspannen op…
Cao Bang is zeker de moeite waard
Cao Bang is (buiten Ha Giang) de grootste stad waar we tijdens deze loop verbleven. Wat een drukte hier zeg, ik moest er helemaal aan wennen na al die dagen in de natuur en kleine dorpjes. Victor en ik hadden allebei het gevoel van ‘damn, hier hadden we moeten verblijven op onze rustdag’. Er waren hier zoveel meer dingen om te doen! Maar aan de andere kant: het was wel een hele ervaring om in zo’n klein dorp te verblijven waar ze bijna geen toeristen zien.
De grootste waterval van Vietnam
Vanuit Cao Bang gingen we dag door naar Ban Gioc. De route hiernaar toe was (voor de eerste keer tijdens deze loop) over platte wegen in plaats van slingerende bergbochten! Ik moet zeggen: ik vond het heerlijk, eindelijk een keer ‘gewoon’ rijden zonder steeds te moeten remmen haha. Ook was de omgeving hier heel anders dan de vorige dagen: nu reden we vooral tussen de rijst en graanvelden door. En net als de vorige dagen, scheen er een heerlijk zonnetje. We waren wel bofkonten met het weer!
Eenmaal in Ban Gioc, waar we voor de verandering eens vroeg aankwamen omdat deze route ‘maar’ tachtig kilometer was, gingen we naar de grootste waterval van Vietnam. Deze waterval is wel 300 meter breed en ligt op de grens met China, dus in theorie zou je met toeristen uit China kunnen highfiven. De waterval vond ik erg mooi, vooral door het helder blauwe water eromheen. Je raadt het al: fotomoment!
Waarom het ook afzien was
Nog een voorbeeld van hoe anders het leven (in een klein dorp) in Vietnam is in vergelijking met Nederland. Toen we ’s ochtends wilden ontbijten bij ons hostel in Ban Gioc kregen we te horen dat dit niet mogelijk was. Er was namelijk een bruiloft waardoor iedereen (en dan ook echt iedereen) weg was. Tsja, daar sta je dan. Uiteindelijk hebben we bij een kleine winkel wat brood en fruit kunnen kopen.
Ik denk dat ik het vinden van een geschikte plek om te eten, het zwaarste van de hele loop vond. Het leek soms gewoon onmogelijk om een simpele maaltijd (zoals rijst met tofu en groente of een noedelsoep) te vinden in een schone zaak.
‘Rustdag’ nummer twee
Vanuit Cau Bang gingen we op dag 8 door naar Ba Be. Om eerlijk te zijn was ik het vele rijden nu wel een beetje beu geworden en ging het mij meer om de eindbestemming dan om de rit zelf (terwijl dit de eerste paar dagen ook een doel an sich was). Ba Be staat bekend om haar geweldige natuur. Bij Ba Be ligt namelijk het Ba Be nationaal park met als hoogtepunt een groot meer. Op onze ‘rustdag’ hebben we in dit park rondgelopen. ‘Rustdag’ staat expres met aanhalingstekens, aangezien we op deze dag één van de langste wandelingen gemaakt hebben die ik ooit gelopen heb. Dat kun je niet bepaald onder het kopje ‘rust’ scharen haha.
De wandeling begint!
We begonnen de wandeling met een boottocht over het meer richting een waterval. Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik geen waterval gezien heb (wel gehoord), maar dit vond ik niet echt een gemis. Op een gegeven moment stapten we de boot uit en leidde onze gids ons door het park. Terwijl we hier rondliepen, zag ik op een gegeven moment een slang wegglijden. Aangezien ik achterop liep, bekende dat Victor gewoon over de slang heengelopen was! Onze gids wilde meteen de slang doden (net als vele andere beesten die hij tegenkwam), maar daar hebben we een stokje voor gestoken.
Aan het einde van de wandeling kwamen we langs een lokale volleybal wedstrijd. Hoe moe we ook waren, Victor en de gids wilde graag even meespelen. Zo leuk om te zien, iedereen was super enthousiast en blij dat ze mee wilden doen.
De laatste dag alweer
En toen was het zover: de laatste dag van de loop! Ik heb ongelofelijk genoten van het rijden op de motorbike en van alle natuur, maar ik vond het nu ook wel goed om weer naar Ha Giang terug te gaan. Tien dagen was precies goed.
Voor het zover was, moesten we eerst nog een flink eind rijden naar Ha Giang. Deze weg staat niet op maps.me (de navigatie app die ook offline te gebruiken is), maar volgens ons hostel was deze goed te vinden. Nou… dat hebben wij niet bepaald zo ervaren. Blijkbaar hebben wij een andere weg genomen (langer, moeilijker) waardoor we pas superlaat weer in Ha Giang aankwamen. En niet zonder een slag of stoot…
Ongelukken onderweg…
Tijdens het rijden was ik namelijk gevallen met de motorbike! We reden over hele slechte wegen met veel losliggende stenen en hier reed ik te hard over een losliggende steen heen. Gevolg: een verbogen rempedaal, een zwaar ingedeukte kniebeschermer en een kapotte scooterkap. Aii, dat laatste werd vast een dure grap! Ondanks dat ik enorm geschrokken was en een schaafwond op mijn been had (en waarschijnlijk veel blauwe plekken zou krijgen) had ikzelf gelukkig verder nergens last van.
…maar overal is een oplossing voor
Toen we op een gegeven moment door een dorpje reden, op zoek naar een plek om te lunchen, kwamen we langs een motorzaak. Victor stelde voor om hier eens te informeren hoe duur het zou zijn om de motorbike op te knappen. Dan zouden we in ieder geval een beetje weten wat gebruikelijke prijzen zijn. We hadden namelijk een donkerbruin vermoeden dat ze bij ons hostel in Ha Giang nog wel eens konden gaan afzetten.
Uiteindelijk bleek er alleen een nieuwe scooterkap nodig te zijn van zo’n 250.000 VND (tien euro). Deze hebben we er maar meteen op laten zetten. Ze hebben zelfs nog de rem voor ons teruggebogen. Wat een service! De motorbike zag er na de opknapbeurt weer als nieuw uit. Nu maar hopen dat ze het verschil bij het hostel niet zouden zien. Ik was nog slim genoeg om de sticker van het verhuurbedrijf dat op de oorspronkelijke scooterkap zat te verwisselen. Verder hebben we de nieuwe motorkap een beetje vies gemaakt, want de rest van de motorbike was super smerig met modder en stof. Fingers crossed.
De laatste loodjes
Voor we de motorbike echter konden inleveren, moesten we nog zo’n vijftig kilometer rijden. En die laatste kilometers, waren verschrikkelijk. Deze gingen namelijk over bergwegen (oftewel véél bochten, waardoor je niet snel vooruit komt) met veel losliggende stenen erop. En als klap op de vuurpijl was het bijna donker…
In het donker rijden had de gehele loop ongelofelijk tegenop gezien. En met in het donker rijden, bedoel ik ook echt dónker, want in de bergen van Noord-Vietnam doen ze niet aan verlichting. Helaas hadden we geen keuze, want stoppen kon niet meer.
Super voorzichtig reden we dus deze bergwegen af, terwijl we langzamerhand helemaal bedolven raakte onder het stof. Als ik eerlijk ben: ik vond het best eng en zat dan ook vol spanning op de motorbike. Maar uiteindelijk, na zo’n twee uur in het donker gereden te hebben, bereikten we Ha Giang. Eindelijk!
Oh en dat verhuurbedrijf van de motorbike? Heeft er helemaal niets van gezien haha.
Waarom de Ha Giang loop een must is
Deze loop is één van de meest gave ervaringen die ik tijdens deze reis opgedaan heb. Ik heb nu echt een goed beeld gekregen van Noordoost Vietnam en het leven hier. En is het zwaar geweest? Jazeker. Was ik er af en toe helemaal klaar mee? Jazeker. Zou ik het zó weer doen? Oh JAZEKER!
