Wauw, wat een stad! Zoiets heb ik nog nooit meegemaakt, Ho Chi Minh City (HCMC voor het gemak) is zó groot, druk en chaotisch. Dit is pas een metropool! Benieuwd wat we hier allemaal gedaan hebben en hoe ik dit vond? Lees snel verder over mijn ervaringen in Ho Chi Minh City.
Lekker goedkoop
Wat mij gelijk opvalt aan HCMC, is dat het hier stukken goedkoper is dan in Cambodja. Voor een maaltijd zijn we hier rond de twee euro kwijt, terwijl dat in Cambodja makkelijk vijf euro kon zijn. Erg prettig en niet alleen omdat je minder geld kwijt bent. In Vietnam kun je per keer namelijk maar 3 miljoen Vietnamese Dong pinnen, wat gelijk staat aan ongeveer 112 euro. En ik kan je vertellen: leven van 112 euro met 2 personen is niet veel. Omdat je bij elke pinbeurt nog transactiekosten moet betalen, willen we natuurlijk het liefst zo min mogelijk pinnen. Dus dat het hier goedkoper is, is dat alleen maar mooi meegenomen!
Tip: Bespaar op transactiekosten door te betalen met een Wise-kaart. Dit is een speciale betaalpas. Met deze kaart kun je je euro’s om te zetten in Vietnamese Dong (de lokale munteenheid van Vietnam). Vervolgens kun je VND opnemen bij een geldautomaat of je kunt met de kaart betalen bij de meeste winkels en restaurants. Zonder transactiekosten! Lees uitgebreid over mijn ervaringen met de Wise kaart in dit artikel.
Ontvang hier een Wise-kaart; het is gratis!
Van Cambodja naar Ho Chi Minh: een hels karwei
De eerste dag in Ho Chi Minh hebben we vrij weinig gedaan, omdat het een hels karwei was om naar HCMC te komen vanuit Cambodja. De rit ging namelijk zo:
Vanuit ons hostel in Kampot werden we een halfuur later dan gepland naar het busstation gebracht. Eenmaal daar moesten we een tijd wachten tot de minivan er was. We hadden tickets geboekt om om tien uur weg te gaan, maar dit is Cambodjaanse tijd. We stonden dus nog rustig te wachten om kwart voor 11. Altijd fijn.
Toen de minivan er uiteindelijk was ging deze uiteraard ook niet meteen weg (stel je toch eens voor). Nee, de chauffeur ging eerst nog een sigaretje roken, koffie halen en een praatje maken met andere buschauffeurs. Eenmaal de Cambodjaanse grens over moesten we wisselen van minivan. Deze bracht ons vervolgens de Vietnamese grens over.
Bij de Vietnamese grens moesten we al onze inentingen uit het gele boekje opschrijven en werd onze temperatuur gemeten. Vervolgens moesten we per persoon één dollar betalen voor het ‘medisch onderzoek,’ en werden de visa gecheckt. Ons visum was in orde, maar het visum van twee andere toeristen niet. Dus terwijl dat geregeld werd konden wij… juist, nog meer wachten. Uiteindelijk was ook hun visum in orde en werden we snel in een minivan gestopt. Na een korte rit werden we vervolgens afgezet bij weer een ander busstation. Hier moesten we anderhalf uur wachten op de bus naar HCMC! Deze vertrok om half 4 ‘s middags.
Uiteindelijk was het twee uur ’s nachts toen we eindelijk in HCMC aankwamen. Hier moesten we nog een taxi nemen naar ons hostel, waar we veels te veel voor betaald hebben aangezien het zo laat was. Maargoed, we waren er!
De buurt verkennen
Na een welverdiende nachtrust, gingen we de eerste dag het gebied rondom ons hostel verkennen. Het bleek dat er in de buurt een enorm park lag, waar allemaal mensen aan het sporten waren. Dit deed me een beetje denken aan Bangkok, waar we ook zo’n park vonden midden in de drukke stad (Lumphini park).
Victor raakte hier in gesprek met een Vietnamees die hem leerde hoe je een bepaald spel speelde wat hier erg populair is. Het is het beste te omschrijven als en soort badminton, maar dan zonder racket en met je voeten. Wel erg vermakelijk om naar te kijken!
Het nachtleven van Ho Chi Minh City
’s Avonds veranderde het gedeelte waar wij sliepen in één grote uitgaansstrip. Hier boden schaargeklede vrouwen massages aan, liepen vuurspuwers rond, kon je overal alcohol en sigaretten kopen en zag je straatmuzikanten optreden. Daarnaast was de hele straat verlicht met neon in alle kleuren van de regenboog en knalde er overal keiharde muziek. Geweldig! Zoiets geks en druks heb ik nog nooit meegemaakt. De Kho San Road in Bangkok komt nog het meest in de buurt, maar de Bui Van walking street in HCMC is die gekte keer tien.
Mijn ogen uitkijken in Chinatown
De volgende dag zijn we naar chinatown (ook wel Cholon genoemd) geweest, waar ik mijn ogen uitkeek. Overal kon je de gekste dingen kopen en niets leek te gek. Er waren zo’n 12 enorme containers midden op de autoweg neergezet waarbinnen een markt gebouwd was. De paden daar waren zó smal, dat je met moeite tegenliggers kon passeren. Er leek ook totaal geen logica in te zitten, want elke winkel verkocht wel honderd verschillende dingen. Helaas hebben we niet veel foto’s kunnen nemen, aangezien het die dag keihard aan het regenen was. Maar wat een ervaring, dit voelde voor mij als het ‘echte’ Azië.
Luxe in Vietnam
Het gebied waar we de dag erna waren, in de buurt van de Vietnamese Notre Dame en het oude postkantoor, kon bijna niet een groter contrast zijn met Cholon. Bij de Vietnamese Notre Dame (waar we overigens niet naar binnen mochten) was het bijna niet mogelijk om te zeggen of je nu in Azië of in Frankrijk was. Overal had je Westerse winkels, enorm brede paden en moderne architectuur. Als je mij een foto had laten zien en gezegd had dat dit Europa was, had ik het zo geloofd.
Ook grappig: in dit gebied stonden veel Vietnamese studenten interviews af te nemen met toeristen. De eerste keer dat we geïnterviewd werden, werd aan Victor een aantal vragen gesteld die opgenomen werden op een telefoon. Toen ik vervolgens door een ander groepje studenten werd gevraagd voor een interview, had ik dus zoiets verwacht. Fout! Voor ik het wist stond er een enorme camera voor mijn neus en kon ik de vragen op film beantwoorden. Dat was wel even wat anders.
Aanrader: het War Remnants Museum
In HCMC zijn we ook nog naar het War Remnants museum geweest, een museum over de oorlog, maar veel meer vanuit een Vietnamees standpunt verteld. Zo werden de Amerikanen omschreven als criminelen en oorlogsmisdadigers.
Wat ik indrukwekkend vond, waren de vele nieuwsberichten die hier tentoongesteld waren over demonstraties vanuit de hele wereld om de Vietnam oorlog te stoppen. Vanuit alle hoeken kwam support. In dit museum hingen daarnaast ongelofelijk veel foto’s die een beeld schetsen van de oorlog en de gevolgen ervan. Deze foto’s waren super confronterend en vaak kon ik ze niet goed bekijken, omdat ik ze gewoon te gruwelijk vond. In dit museum heb ik heel veel geleerd over de gevolgen van napalm en ‘agent orange’, ook voor de generaties erna van iemand die eraan blootgesteld is. Je zag zoveel verminkingen en vervormingen… ik werd er een beetje onpasselijk van. Desondanks was het goed om naar dit museum geweest te zijn.
Last but not least: de Cu Chi tunnels
Het laatste uitje dat we gedaan hebben heeft verreweg het meest indruk op mij gemaakt en vond ik het hoogtepunt van HCMC. Namelijk de Cu Chi tunnels! Deze tunnels zijn door de VietCong tijdens de oorlog door heel Vietnam aangelegd om als schuilplaats te dienen voor de communistische rebellen. Er zijn meerdere niveaus binnen deze tunnels, maar wij zijn alleen bij de eerste twee niveaus geweest, omdat het derde niveau te smal is.
Bij Cu Chi zijn een aantal tunnels met twintig procent verbreed, zodat toeristen er beter doorheen kunnen. Na het bezoek aan deze tunnels snap ik de wanhoop van Amerikanen zoveel beter. Overal waar je keek waren namelijk uitgangen en vluchtroutes. De VietCong kon als spoken in de nacht verdwijnen om vervolgens weer op een geheel andere plek op te duiken. Dat moet de Amerikanen echt gillend gek gemaakt hebben.
Filmpje pakken?
HCMC vond ik een geweldige stad, waar je met gemak een aantal dagen kunt verblijven. De sfeer is top en er is genoeg te doen in de omgeving. Mocht je trouwens enorme behoefte hebben aan een filmavondje, je kunt gewoon naar de bios! Bij CGV Cinema (heeft een aantal bioscopen over de stad verspreid) kun je namelijk meerdere Engelse films kijken met Vietnamese ondertiteling. Wij zijn naar Venom geweest.
Mijn favoriete slaapplekken in Ho Chi Minh City
Reis je buiten het hoogseizoen? Of heb je gewoon een groot budget voor een geweldig hotel? Dan raad ik je drie sterren hotel HOME hotel 100% aan! De inrichting is ontzettend mooi, de kamers zijn luxe en er is een heerlijke bar. Ook is het personeel super vriendelijk.
Dit mooie boutique hotel is de ideale uitvalsbasis in Ho Chi Minh. Er is een jacuzzi op het dak met uitzicht over de hele stad met heerlijke ligplekken. Ideaal om andere reizigers te ontmoeten! Verder is de ligging perfect midden in district 1.
Hier vind je alle slaapplekken in Ho Chi Minh City. Ik raad je aan om via booking.com te boeken, aangezien je hier vaak nog vlak van tevoren kunt annuleren. Handig als je reisplannen plots anders worden!
