We zijn iets meer dan een week in Luang Prabang geweest en hebben hier zoveel meegemaakt! Een aantal dingen vond ik geweldig en andere vond ik iets minder. Deze blog zal gaan over al onze ervaringen in Luang Prabang.
In deze blog heb ik het niet over de geweldige Kuang Si waterval en de vlindertuin. Daar heb ik apart over geschreven!
Tempels, tempels en nog eens tempels
Toen het eindelijk gestopt was met regenen konden we Luang Prabang ontdekken. Eindelijk! De binnenstad is erg klein waardoor alles met de fiets te verkennen is. Daarnaast is dit ook veel goedkoper! Wij konden bij ons hotel gratis fietsen krijgen, maar anders zou het huren ongeveer 2 a 5 euro per dag zijn.
In Luang Prabang vind je vooral veel tempels, waar je voor 1 of 2 euro naar binnen mag (mits je gepast gekleed bent, dus schouders en knieën bedekt en geen decolleté). Deze tempels lijken allemaal op elkaar, dus als je er een paar gezien hebt, snap je wel een beetje wat de bedoeling is. Er is echter een tempel, de Suvannakhilitempel, waar een foto-exhibitie hangt van Hans Georg Berger over het leven van een monnik en mediteren. Hier ben je in een kwartiertje wel doorheen, maar ik vond het mooie foto’s om deze kant van het leven van een monnik te zien.
Niet verwacht in Luang Prabang
Omdat Laos vroeger een Franse kolonie was, vind je hier ook veel Franse architectuur en zijn er veel bakkerijen met stokbrood. Vooral dat laatste vond ik gek, omdat je dat niet zozeer zou verwachten in een Aziatisch land. Maar het was een leuke afwisseling van alle rijst en noedels!
Als je een stukje door Luang Prabang rijdt, kom je uiteindelijk uit op de Mekong rivier. Hier prijzen locals een tour naar de waterval, Pak Ou grotten of gewoon een ritje over de rivier aan. Omdat het laagseizoen is (en er dus minder toeristen zijn) zijn ze nog ‘hongeriger’ naar de toeristen die er wél rondlopen. Wij dus. Werden we niet super gelukkig van, maar de rivier was (en blijft) mooi!
Aanrader: uitzichtpunt Phousi Mountain
Midden in Luang Prabang staat een berg waar je een prachtig uitzicht hebt over de gehele stad. Wij gingen daar vlak voor het ‘golden hour’ heen en dat was honderd procent de moeite waard! Eenmaal op de top zaten er al flink wat toeristen. Klaar voor het ‘perfecte’ foto moment. Klein nadeel; we werden hier lekgestoken door muggen. En drie keer raden: we waren weer de Deet vergeten…. oeps
Can you speak English?
Terwijl we van het uitzicht genoten, werden we benaderd door schoolkinderen die Engels met ons wilden praten om te oefenen. Victor was met twee 9-jarige meisjes in gesprek en ik met een dertien jarig meisje. Dat vond ik erg leuk! Op een gegeven moment waren de vragen van het meisje op en antwoord geven op de vragen die ik stelde vond ze erg lastig. Dus ging ze met andere toeristen dezelfde vragen oefenen.
Al vrij snel werd ik weer benaderd door scholieren. Dit keer door een groepje jongens. Met hen heb ik vervolgens de rest van de tijd gepraat. Ik vond het geweldig! Zo leuk, dat ik niet eens doorhad dat het donker werd en dat we bijna de enige mensen op de berg waren. Tot Victor mij kwam halen omdat hij honger had.
Souveniers scoren op de Nightmarket
Nadat we een hapje gegeten hadden, gingen we de nightmarket verkennen. De avondmarkt van Luang Prabang is één van de leukste souvenirmarkten in Azië. Vrijwel de hele straat Th Sisavangvong wordt vanaf 17:30 uur omgetoverd tot een verkoperswalhalla. Hier kan je werkelijk alles kopen! Denk aan handgemaakte tassen, sieraden, t-shirts, Hmong kleden, beeldjes, geborduurde kinderboekjes enzovoort. Wil je een souvenirs scoren, dan is dít de plek om je aankopen te doen. Afdingen hoort er natuurlijk bij, maar de prijzen zijn over het algemeen vrij redelijk.
Bijzondere traditie Tak Bat
De volgende ochtend ging vroeg de wekker. Elke dag is er in Luang Prabang namelijk een bijzondere traditie; de Tak Bat. Dit is een traditie waarbij elke ochtend om half 6 s’ ochtends alle monniken door de straten lopen met manden. Hierin verzamelen ze rijst, wat hun maaltijd voor de dag is. Deze rijst wordt gegeven door de lokale bevolking. Normaliter is dit een rustig en sereen moment.
Helaas kan deze traditie nogal verpest worden door toeristen. Ik weet het, want dit klinkt misschien raar aangezien ik ook een toerist ben. Ik zal het uitleggen. Toen wij bij de hoofdstraat aankwamen om naar de Tak Bat te kijken zaten er ook een aantal toeristen tussen de locals om rijst te geven. Persoonlijk vind ik dat als zo’n traditie geen betekenis voor je heeft, je er niet aan mee moet doen. Verder waren deze toeristen best schaars gekleed voor de begrippen hier. Lees; geen schouders/knieën bedekt en soms een laag decolleté. Ook waren ze aan het praten, terwijl het eigenlijk de bedoeling is dat de Tak Bat in stilte uitgevoerd wordt. Toen de monniken eenmaal langsliepen, renden sommige toeristen zelfs op hen af en begonnen foto’s te maken… Wij besloten al vrij vroeg weg te gaan.
Verrassend genoeg zagen we, toen we terugfietsten naar ons hostel, op meerdere plekken locals zitten met rijst. Hier werd de Tak Bat dus ook uitgevoerd! Ik denk stiekem dat locals opzettelijk vertellen dat je naar de hoofdstraat moet om de Tak Bat bij te wonen. Zo centreren ze de toeristen een beetje en kunnen ze de ‘echtheid’ van de traditie in leven te kunnen houden. Hoe dan ook, ik vond het heel gaaf dat ik nog een klein gedeelte van deze bijzondere traditie heb meegekregen, zonder dat het een toeristisch attractie was.
Volksverhalen in het storytelling theater
Na een dagje ontspannen (mag ook wel als je zo vroeg opstaat!) besloten we ‘s avonds het Storytelling theater te bezoeken. Dit is een theater waar (in het Engels) volksverhalen verteld worden onder begeleiding van de khen (een traditioneel bamboe muziekinstrument). De show duurt een uur en kost 50.000 LAK. Ik vond het een unieke ervaring en eigenlijk is het gewoon iets dat je vooral zelf mee moet maken.
Voor de liefhebber; de Bamboo Experience tour
De bamboo experience tour hoort niet bij mijn ervaringen van Luang Prabang die mij altijd zullen bijblijven. Hij kostte 43 dollar en ik vond het niet zozeer het geld waard. Wat ook jammer was, was dat ik de enige toerist was (laagseizoen). Ik kon mijn ervaringen dus niet met anderen delen, want Victor bleef ‘thuis’.
Eerst kreeg ik uitleg over hoe bamboe gebruikt wordt in Laos en heb ik mijn eigen onderzetter gewoven. Helaas ging het bamboe schieten niet door vanwege de regen, net als het ‘bamboe dansen’ (al weet ik niet goed wat ik me daarbij voor kan stellen). So far, so good.
Vooral het tweede gedeelte van de tour, het koken, vond ik teleurstellend. Ik mocht zelf niet veel doen en kreeg ook geen uitleg over hoe het gerecht gemaakt werd. Ik zou het thuis dus niet kunnen herhalen. Daarnaast vond ik het eten ook heel erg vies (en ik ben geen moeilijke eter). Bamboe als gerecht doet het hem gewoon niet voor mij. Of het nu gekookt, gefermenteerd, gefrituurd, in de soep of in de wok zit! Tsja, daar kan je dan niet veel mee. De tour sloot af met een muziekvoorstelling op de khen. Maar omdat ik de enige was die de tour volgde, voelde dit een beetje awkward.
UXO museum en TAEC museum
Op onze laatste dag in Luang Prabang zijn we naar twee musea gegaan. Dat was verrassend interessant! Het UXO museum is een klein museum, maar met een groot verhaal. Het gaat namelijk over de vele bommen die zijn gevallen in Laos tijdens de ‘secret war’ en hoe daar (nog steeds) mee om wordt gegaan. Er staan ongelofelijk veel wapens en bommen in dit museum tentoongesteld. Ook zijn er verhalen van overlevenden en er worden er twee documentaires getoond. Het was voor ons een perfecte manier om meer te leren over de geschiedenis van Laos en maakte diepe indruk op mij. De toegang was gratis, maar donaties werden zeer op prijs gesteld. Wij hebben 50.000 LAK gedoneerd, wat overeenkomt met 5 euro.
Het TAEC museum gaat over de ‘traditional arts and Ethnology’ van Laos. Hier hebben we geleerd over de verschillende groepen die in Laos leven, hoe zij zich kleden en hoe ze bijvoorbeeld zaden als kralen gebruiken. Interessant! De entree voor dit museum was 25000 LAK per persoon.
Dit hebben we niet gedaan in Luang Prabang (en waarom)
We zijn uiteindelijk niet naar een voorstelling van het koninklijk ballet geweest en naar de Pak Ou grotten gegaan. We hebben de Pak Ou grotten overgeslagen, aangezien we niet heel veel hebben met grotten. Daarbij zouden we, om deze te bereiken, zo’n drie uur op een slowboat moeten zitten. Jawel, een zelfde soort boot als we twee volle dagen gezeten hebben om Luang Prabang te bereiken. Je begrijpt: dat hadden we wel zo’n beetje gezien.
Het koninklijk ballet had ik wel gaaf gevonden om te zien, maar tickets zijn best prijzig (tussen de 100 en 150 duizend LAK). Daarbij zijn de voorstellingen enkel op bepaalde dagen (maandag, woensdag, vrijdag, zaterdag). We zijner simpelweg niet aan toegekomen.
Vegan?
Een tip voor als je lekker en goed (vegan) wilt eten: Nisha! Dit is een Indiaas restaurant waar ze heerlijk vegetarische gerechten verkopen voor maar een paar euro. Mijn persoonlijke favoriet was de aloo tomato curry met garlic naan. Victor was fan van de aloo palak met 2 stuffed naan broden erbij. Andere plekken waar we heerlijk gegeten hebben waren het Phonheuang Café en Changkham.
